Η μαμά μου χτυπάει το κουδούνι. Ένα χαμόγελο και μια αγκαλιά μας πλησιάζει. «Καλημέρα, πως είσαι;» μου λέει η δασκάλα μου και μου απλώνει το χέρι.
Χαμογελάω και πηγαίνω χοροπηδηχτά στο χώρο υποδοχής, βγάζω το μπουφάν μου και το απλώνω στο τραπέζι. Φέρνω την κρεμάστρα και κρεμάω το μπουφάν, πρώτα το ένα μανίκι και ύστερα το άλλο, όπως μου έδειξε ο Γιώργος.
Ο Γιώργος είναι μεγαλύτερος.
Βγάζω τα παπούτσια μου και αναζητώ το κουτάκι με τη φωτογραφία μου και το όνομά μου. Δεν ξέρω ακόμα να διαβάζω.
Παίρνω τις παντόφλες μου και βάζω μέσα τα παπούτσια μου.
Μπαίνω στην τάξη.
Η δασκάλα μου κάθεται στον κύκλο για τα νέα μας και διηγείται στα παιδιά μια αστεία ιστορία με την κόρη της. Παίρνω ένα μαξιλάρι και κάθομαι στον κύκλο.
Ανυπομονώ να πω πως πέρασα χτες με τη ξαδέρφη μου, τη Μαρία.
Ήρθε η ώρα να διαλέξουμε παιχνίδι.
Η δασκάλα μου, με ρωτάει αν θέλω να πάω να φτιάξουμε τυρόπιτα. «Πατσαβουρόπιτα» τη λένε αυτή την τυρόπιτα. Πάω μαζί της. Μου αρέσει να σπάω τα αυγά και να τσαλακώνω το φύλλο.
Η τυρόπιτα μπήκε στο φούρνο. Θα τη σερβίρουνε στο δεκατιανό.
Στη τάξη η δασκάλα μου παίζει κιθάρα. Τραγουδάνε ‘’Έχω ένα μικράκι ελεφαντάκι, τετρακόσια είκοσι κιλά…’’
Έχω πεινάσει.
Παίρνω ένα μπολ και κάθομαι στο τραπεζάκι του κεράσματος. Σερβίρω με το κουτάλι σταφίδες. Δίπλα μου έρχεται και κάθεται η Ειρήνη. Συζητάμε.
Σηκώνομαι. Η δασκάλα μου προτείνει να μου δείξει το γυάλισμα του ξύλου.
Δεν θέλω.
Θέλω να παίξω με τη σακούλα του μυστηρίου. Απλώνω ένα μικρό χαλί και φέρνω το μαξιλάρι μου. Φέρνω τη μάσκα και τη σακούλα μυστηρίου. Δίπλα μου έρχεται η Ιφιγένεια και με ρωτάει αν μπορεί να παίξει μαζί μου. Σε λίγο έρχεται και ο Αντρέας. Παίζουμε και οι τρεις μαζί. Η δασκάλα έχει βάλει κάτι καινούργιο στη σακούλα. Δεν το αναγνωρίζω. Το αφήνω και ψαχουλεύω κάτι άλλο. Ξέρω τι είναι – μια γόμα. Λέω το όνομά της και τη βγάζω από τη σακούλα.
Σερβιρίστηκε η τυρόπιτα και μυρίζει όλη η τάξη.
Πηγαίνω και σερβίρω ένα μεγάλο κομμάτι.
Η δασκάλα μου κάνει ένα κύκλο και μας παρουσιάζει την υδρόγειο σφαίρα. Παίρνω το μαξιλάρι μου και πάω να συμμετέχω.
Ο κύκλος τελείωσε.
Θέλω να στολίσω την τάξη μου με λουλούδια.
Παίρνω το δίσκο, διαλέγω ένα σουβέρ και ένα μικρό βάζο. Παίρνω το κανατάκι και το γεμίζω νερό. Γεμίζω νερό το μικρό βάζο. Παίρνω το ψαλίδι και κόβω το κοτσάνι από μια μαργαρίτα. Τη βάζω στο βάζο. Διαλέγω και μία φρέζα. Μου αρέσει όπως στόλισα το βάζο μου. Διαλέγω ένα τραπέζι και τοποθετώ το βάζο επάνω. Στολίζω και δεύτερο βάζο και μετά και ένα τρίτο.
Μαζεύω τη δουλειά μου.
Περιφέρομαι στην τάξη και παρατηρώ.
Ήρθε η ώρα να πάμε στον κήπο.
Περπατάω στη σανίδα της ισορροπίας.
Κάνω κούνια.
Παίρνω τα ξύλα από το κουτί και στήνω μια κατασκευή με το Μιχάλη. Φτιάχνουμε ένα τρένο με πολλά βαγόνια.
Πείνασα.
Βγάζω από τον μποστάνι ένα καρότο, το πλένω και το τρώω.
Ήρθε η ώρα του φαγητού.
Σήμερα ζήτησα να γίνω τραπεζοκόμος. Φοράω την ποδιά μου και σερβίρω τα τραπέζια. Πρώτα βάζω τα σουπλά, μετά τα πιάτα, τα ποτήρια, τα κουτάλια και τα πιρούνια.
Έχουμε φακές, και σαλάτα από μαρούλι και φέτα.
Στο τραπέζι κάθεται μαζί μας και η δασκάλα να φάει.
Η Αντιγόνη και ο Ιάσονας φτιάχνουν δικές τους λέξεις. «Μαρμελαδόλυκος» λέει ο Ιάσονας. «Τρενοαγελάδα» λέει η Αντιγόνη.
«Ξέρω μια ιστορία με ένα μαρμελαδόλυκο και μια με μια τρενοαγελάδα» λέει η δασκάλα, «θέλετε να σας την πω;»
Και μας λέει την ιστορία του μαρμελαδόλυκου. Μου άρεσε πολύ. Αύριο θέλω να μας την ξαναπεί.
Το μεσημεριανό τελείωσε. Δεν θέλω να βοηθήσω στο μάζεμα. Ο Γιώργος και η Μαρία θέλουν.
Επιστρέφω στην τάξη.
Θέλω να ξεκουραστώ. Ξαπλώνω στο στρωματάκι.
Ακούω τη δασκάλα που προσκαλεί τα παιδιά σε ένα κύκλο. Θα διαβάσει την αγαπημένη μου ιστορία.
Σηκώνομαι, παίρνω ένα μαξιλάρι και πάω να ακούσω.
Η μέρα μου στο σχολείο τελειώνει.
Ανυπομονώ να δω τη μαμά μου και να παίξω με το σκυλάκι μου.
Αύριο θα είναι μια νέα ημέρα και κάτι καινούργιο θα συμβεί…
